Πριν το 1900 οι γονείς έντυναν τα παιδιά τους με ρούχα σε ουδέτερο χρώμα αλλά και φύλο. Δηλαδή τα φορέματα ήταν και για τα αγόρια και για τα κορίτσια πάντα σε λευκό χρώμα ή σε αποχρώσεις του μπεζ. Λογικό αφού βόλευαν στον καθαρισμό με διάφορες λευκαντικές ουσίες. Μετά τα έξι περίπου χρόνια ζωής τα παιδιά άρχιζαν να υιοθετούν μία μέθοδο ντυσίματος βασισμένη σε αυτήν που είχαν οι γονείς τους.
Η χρήση του ροζ και του μπλε καθώς και των παστέλ χρωμάτων για τα παιδιά ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα. Τα πράγματα ήταν όμως διαφορετικά από τα πρότυπα του σήμερα. Η αντιστοιχία τους με βάση το φύλλο μας ξενίζει. Δηλαδή το μπλε προτεινόταν για τα κορίτσια σαν φίνο και πιο σοφιστικέ,ενώ αντίθετα το κόκκινο και το ροζ για τα αγόρια. Αφού είναι ένα δυναμικό χρώμα που εμπνέει αποφασιστικότητα.
Το ’40 κατασκευαστές ρούχων της Αμερικής καθιέρωσαν το ροζ για τα κορίτσια και το γαλάζιο για τα αγόρια. Αργότερα και στα μέση της δεκαετίας 1960 τα unisex ρούχα κατέκλυσαν την αγορά. Λόγω των κινημάτων απελευθέρωσης των γυναικών μεγάλοι οίκοι μόδας αφήνουν πίσω κάθε κοριτσίστικο στοιχείο. Στην γκαρνταρόμπα των φεμινιστριών δεν »χωράει» τίποτα σε αποχρώσεις του ροζ.
Στα μέσα τις δεκαετίας του ’80 το ροζ και το γαλάζιο επανήλθαν μαζί με τις σημαντικές εξελίξεις στον τομέα των προγεννητικών ελέγχων. Οι κατασκευαστές ρούχων και παιδικών επίπλων πρότειναν τον διαχωρισμό των »αγορίστικων» και των »κοριτσίστικων» χρωμάτων για λόγους μάρκετινγκ. Έτσι είδαν τις πωλήσεις τους να εκτοξεύονται στα ύψη.
Η πρόταση έγινε αποδεκτή από τους καταναλωτές και στη συνέχεια αφομοιώθηκε στις επόμενες γενιές σαν κάτι αυτονόητο. Στα μέσα του 1900 το χρώμα των ρούχων και των αξεσουάρ έγινε κριτήριο του φύλου του παιδιού αλλά και των ενήλικων.
Ξεκάθαρα λοιπόν ο διαχωρισμός των χρωμάτων με βάση το βιολογικό φύλο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμη κοινωνικό κατασκεύασμα που πλέον θεωρείτε δεδομένο,με ο,τι αυτό συνεπάγεται.
http://www.milor.gr/en/educationen/22-iistoriatourozen
The Fairy Blog 