Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Δεν αναφέρομαι στην δεύτερη εγκυμοσύνη μου γιατί αυτή είναι ένα θαύμα από μόνη της αλλά στην ευκαιρία που μου δόθηκε μέσα από αυτήν να φωτογραφηθώ στον αγαπημένο μου επίγειο παράδεισο μέσα σε ένα παραμυθένιο φόρεμα υψηλής ραπτικής του Ελληνικού οίκου Ζολώτα.
Το φόρεμα του ονείρου!
Μια εικόνα χίλιες λέξεις δεν λένε; Στην προκειμένη περίπτωση χίλιες και μια! Τι να πω για το υπέροχο λινό φόρεμα με την παραμυθένια ουρά; Σε οποιοδήποτε δημιουργία από το ατελιέ Ζολώτα οι γυναίκες νιώθουν το λιγότερο σαν πριγκίπισσες. Ένα υψηλής ραπτικής και αισθητικής νυφικό φόρεμα που ήταν σαν να έβγαινε από την ίδια παλέτα χρωμάτων με το ποταμό. Εγώ όπως με χαρακτηρίσατε κι εσείς (στα σχόλια και τα μηνύματα στο ινσταγκραμ), ένιωθα πραγματική νεράιδα και το ευχαριστήθηκα με τη ψυχή μου. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον οίκο για την εμπιστοσύνη και την προτίμηση.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα φωτογραφηθεί σε στούντιο με την κοιλιά λίγο πριν τον 9ο (πραγματικά σαν κολοκύθα) και λόγω Οκτωβρίου είπα στην καλλιτέχνιδα και φίλη Χριστίνα να την περιποιηθεί κατάλληλα. Ναι, καλά φαντάζεσαι η κοιλιά μου ήταν έτοιμη για Χάλογουιν καταστάσεις. Αγαπώ αυτήν την περίοδο και να που γεννάω πάλι λίγο μετά (αυτή τη φορά) το Χάλογουιν. Την Αθηνά τη γέννησα 21 Οκτώβρη και αυτή τη φορά έχω ΠΗΤ 12 Νοεμβρίου. Trick or Treat?
Έτσι λοιπόν αυτή την φορά ήθελα μια φωτογράφιση σε εξωτερικό περιβάλλον και φυσικά να περιέχει εκτός από πλούσια βλάστηση και υδάτινο περιβάλλον. Βουαλά, ζω στην πανέμορφη Ήπειρο άρα οι πηγές του Αχέροντα ήταν το τέλειο μέρος για μένα. Εδώ θα ευχαριστήσω τους αγαπημένους μου φωτογράφους Βασίλη και Χριστίνα που οδήγησαν το αμάξι μου για να μην κουραστώ και φυσικά για την ασφάλεια που ένιωθα καθ’ όλη τη διάρκεια της φωτογράφισης.
Ξυπνήσαμε από τα άγρια χαράματα μιας φλογερής αυγουστιάτικης Κυριακής αλλά φτάνοντας στον Αχέροντα της Γλυκής, είμασταν έτοιμη να ανάψουμε φωτιά. Δεν φανταζόμουν πως θα ήταν τόσο δροσερά. Lucky me! Αφού χάζευα με ανοιχτό το στόμα για κανενά 10 λεπτό τη μαγεία και την ηρεμία των νερών την ανατολή, έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα στο ονειρικό λινό φόρεμα με το κεντημένο με ξύλινες χάντρες μπούστο. Πάντοτε με την πολύτιμη βοήθεια της Χριστίνας μου!
Backstage details!
Μιας και δεν ξέρω να ποζάρω, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και με τα χέρια τυλιγμένα σε όλες τις λήψεις γύρω από τη μικρή μου νεράιδα. Ο εξαίρετος φωτογράφος και φίλος Βασίλης Σακαρέλης πάντοτε με κάνει να αισθάνομαι άνετα και με προτρέπει να βγαίνω όσο το δυνατόν πιο φυσική. Η ώρα περνούσε και εμείς προχωρούσαμε το μονοπάτι κάνοντας μικρές στάσεις για λήψη. Είχαμε και ένα τεχνικό πρόβλημα με το φορητό φλας αλλά τα καταφέραμε! Έτσι κι αλλιώς δεν μας χρειάστηκε εν τέλη.
Το ρολόι έδειχνε 11 και η υγρασία άρχιζε να γίνεται αποπνικτική. Ευτυχώς είχαμε τελειώσει το «έργο» μας και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για την επιστροφή. Απόλαυσα εκείνη τη βόλτα πιο πολύ και από τη φωτογράφιση. Η ζωή με τις μάσκες και τις καραντίνες μας έχει κάνει να ξεχάσουμε τις αληθινές χαρές της ζωής. Κι αυτές είναι πάντα σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο.
Don’t forget to click!
Κάπου εδώ θα ήθελα να προτρέψω όλες τις μέλλουσες μανούλες, να αφιερώνουν χρόνο για την φωτογράφιση της κοιλίτσας τους. Ίσως για κάποιες είναι πιο κουραστικό και δύσκολο αλλά τα παιδάκια σας θα σας ευγνωμονούν. Εγώ προσωπικά που δεν έχω ούτε βίντεο από την παιδική μου ηλικία (και είμαι μόλις 27), ξέρω πως είναι να μην υπάρχει κάτι που θα σε έκανα να νιώσεις γεμάτος και ευτυχισμένος. Οι εξετάσεις και οι γιατροί δυστυχώς δεν μειώνονται αλλά οι φωτογραφίες με τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας πρέπει να αυξάνονται.
Ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου και την κοιλίτσα μου όλους τους καλλιτέχνες και δημιουργούς που βοήθησαν για το μαγευτικό αποτέλεσμα. Το μόνο που έμεινε εκτός από τον τοκετό είναι να εμφανίσω τις αγαπημένες μου λήψεις και να ανανεώσω τον τοίχο του σαλονιού.
The Fairy Blog 