Πόσο όμορφο είναι να γνωρίζεις νέους ανθρώπους και μάλιστα από τον τόπο σου! Αγαπώ βαθιά τις γυναίκες και την δύναμη της ψυχής τους. Κυνηγάμε τα όνειρά μας με τέτοιο πάθος σαν μάνα που προστατεύει το μικρό της από το κακό. Αισθητική, αγάπη, δημιουργία, παράδοση. Όλα αυτά με έκαναν να ξεχωρίσω την ηπειρώτισσα Λαμπρινή και φυσικά το πάθος στη φωνή της.
Βρεθήκαμε για καφέ ώστε να την γνωρίσω καλύτερα και να μάθω για τη ζωή και τα όνειρά της. Βάλτε το νέο της τραγούδι «Άιντε» να παίζει (που είναι και το αγαπημένο μου) και απολαύστε τη συνέντευξη που χάρισε στο The Fairy Blog. Το νέο της άλμπουμ «Ο κόσμος μου» φέρει την υπογραφή της και σε στίχους αλλά και μουσική. Το ταλέντο της όμως δεν τελειώνει εκεί, αφού σκηνοθετεί επίσης η ίδια τα κινηματογραφικά βιντεοκλίπ των τραγουδιών της. Όπως είπα και στην ίδια «Φτου σου μο καμάρι»!
Η ουσία της μουσικής είναι να μοιράζεσαι.
Λαμπρινή Ιωάννου
_INTERVIEW
Σε ανακάλυψα μέσω του βιντεοκλίπ για τις ανάγκες του τραγουδιού σου «Στον Αχέροντα (Το τραγούδι του δράκου)». Η οικογένειά σου κατάγεται από την Ήπειρο; Έχεις αδέρφια;
«Ναι, είμαι γέννημα θρέμμα Ηπειρώτισσα. Κατάγομαι από το Γαρδίκι, Θεσπρωτίας του δήμου Σουλίου. Έχω ακόμη έναν αδερφό».
Υπάρχει άλλος στην οικογένεια με ταλέντο στη μουσική όπως εσύ;
«Το ταλέντο στη μουσική θεωρώ πως το κληρονόμησα από την γιαγιά μου. Επίσης ο παππούς μου παίζει βιολί».
Πέρα από το τραγούδι, σχολείσαι με κάποιο παραδοσιακό μουσικό όργανο;
«Παίζω λίγο μπεντίρ (κρουστό που μοιάζει με ντέφι)».
Πήγαινες σε κάποιο ωδείο;
«Ναι, πήγαινα στο ωδείο για έξι χρόνια. Αργότερα έφυγα στην Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασα μουσική και τραγούδι στο ΙΕΚ ΔΈΛΤΑ».
Πότε έπιασες τον εαυτό σου να τραγουδά για πρώτη φορά;
«Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, θυμάμαι να τραγουδώ, εμπνευσμένη από το τραγούδι της γιαγιάς μου».
Ποίος είναι ο επόμενος στόχος που έχεις θέσει;
«Να παρουσιάσω το νέο μου άλμπουμ σε ένα μεγάλο συναυλιακό χώρο. Και φυσικά να αγαπηθεί από το κοινό, όπως αγαπιέται από μένα».
Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο τραγούδι σου «Άιντε». Το έγραψες σχετικά γρήγορα;
«Το «Άιντε« μπορεί να σου φανεί ψέμα αλλά το έγραψα σε μόλις μια διαδρομή. Βρισκόμουν στο αυτοκίνητο γυρνώντας από τη δουλειά προς το Γαρδίκι».
Επιμελείσαι η ίδια στίχους και μουσική. Πόσο δύσκολο είναι αυτό;
«Με το κλασσικό άγχος που έχουν οι καλλιτέχνες για το τελείωμα, θεωρώ. Είναι αρκετά χρονοβόρο. Σχεδόν ενάμιση χρόνο μου πήρε να βρω το τέλος του «Άιντε» γιατί ήθελα να βρω κάτι που να του αξίζει».
Ποίοι συμμετέχουν στον κινηματογραφικό σου γάμο στο βιντεοκλίπ του «Άιντε»;
«Το «Άιντε» είναι οικογενειακή υπόθεση (γέλια). Συμμετέχουν η μάνα, ο θείος και ο ξάδερφός μου. Το σπίτι είναι το πατρικό του πατέρα μου. Με βοήθησε πολύ η Νταϊάνα Αθανασίου, όπου θα ήθελα και να ευχαριστήσω. Είναι συγχωριανή μου και παλιά δασκάλα αγγλικών. Το σπίτι χτίστηκε τυχαία εκείνη την ημέρα που γυρίστηκε το βίντεο κλιπ. Δεν είναι απίστευτο»;
Πόσα βιντεοκλίπ έχεις σκηνοθετήσει;
«Τέσσερα έχω σκηνοθετήσει και βάζω σε όλα τον χαρακτήρα και τη ψυχή μου».
Ποίο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο;
«Να κάνω συναυλίες με τη δική μου μουσική. Να μοιράζομαι τις σκέψεις μου με άλλους ανθρώπους έστω και με 10 άτομα. Ζωντανά σε μια σκηνή. Να κάνω κατάθεση ψυχής . Η ουσία της μουσικής είναι να μοιράζεσαι»!
Πώς λέγεται το είδος της μουσικής που δημιουργείς.
«Θα έλεγα ψυχεδελικό ροκ με στοιχεία ηπειρώτικης μουσικής».
Ποία είναι η γνώμη σου για την κατάσταση της χώρας σε σχέση με τη μουσική;
«Είναι ιδιαίτερα κακή για νέους καλλιτέχνες. Δεν υπάρχει ένα χέρι βοήθειας από πουθενά, ούτε φορείς να σε στηρίξουν να ξεκινήσεις».
Έχεις σκεφτεί το επόμενο άλμπουμ;
«Είναι πολύ μακριά ακόμα. Πρέπει πρώτα να ζήσω κάτι δυνατό και τα βιώματα να γίνουν τέχνη»!
Με τα πλατάνια αναμετρήθηκα, γι’ αυτό ουρλιάζω σαν αέρας..
(στίχοι του τραγουδιού «Στον Αχέροντα»)
Ευχαριστώ πολύ τη συντοπίτισσα Λαμπρινή Ιωάννου για την όμορφη παρέα και τις αληθινές της απαντήσεις. Κάπου εδώ να αναφέρω στη Λαμπρίνα πως τα βράδια διηγούμαι στις κόρες μου, τον μύθο για τον δράκο του Αχέροντα και τον παρουσιάζω φίλο τους. Όπως εκείνη που με την φαντασία της έκανα φίλο τον δράκο και όχι εχθρό. Ελπίζω να την χαρούμε σύντομα σε μια σκηνή να μας παρουσιάσει την Ήπειρο μέσω της ρομαντικής της ψυχής.
Ο μύθος της Γλυκής, απ’όπου πήρε και το όνομά της:
«Ο μύθος μας έμαθε πως κάποτε στο φαράγγι του Αχέροντα ζούσε ένας δράκος. Επικίνδυνος. Τεράστιος. Κακός. Που πίκραινε το νερό με το δηλητήριο του. Που έβγαζε φωτιές απ’ το στόμα του και κανένας δεν μπορούσε να πλησιάσει το ποτάμι. Που δολοφονήθηκε επειδή, ήταν αυτό που το φώτισε η φύση να είναι» Αυτή την ιστορία άκουγα από μικρή. Την ίδια. Ξανά και ξανά, για πολλά χρόνια . Μα κάτι όμως έμενε πάντα μισό. Η άλλη πλευρά ; Αναγκάστηκα να τον φανταστώ. Τα συναισθήματα του. Την σκέψη του. Την ύπαρξη του. Κάθε φορά, που επισκέπτομαι το ποτάμι μας, τον βλέπω μπροστά μου. Δημιούργησα ένα πλάσμα στο χώρο της φαντασίας μου, που εξηγεί όλα αυτά τα παράξενα που «δεχόταν» η κοινωνία . Ο δράκος για μένα «πίκραινε τα νερά με δάκρυα» . «Φωτιές τα βραδιά έβαζε ο αναστεναγμός του». Γιατί, «δεν είχε ανθρώπους, ούτε θεούς». Γιατί «δεν χώραγε σε τόπους» .
Το τραγούδι μου ο Αχέροντας – Το τραγούδι του Δράκου είναι αφιερωμένο σε κάθε πλάσμα αυτού του πλανήτη, που δεν το χώρεσε ο τόπος, που το γέννησε .
Με αγάπη, Λαμπ
The Fairy Blog 